Messerschmitt Me410 został opracowany jako myśliwiec ciężki, ale później pełnił kilka ról, takich jak myśliwiec nocny, niszczyciel bombowców i zwiad. Wszedł do służby dwa lata później niż planowano, w 1943 roku jako zamiennik Me210. Samolot posiadał kilka charakterystycznych cech, w tym podwójną barbetę działową.
Me410 był zasadniczo rozwinięciem modelu 210, charakteryzującym się wydłużonym kadłubem, poprawionymi skrzydłami i mocniejszymi silnikami. Chociaż Me410 spisał się dobrze, wszedł do służby zbyt późno, aby wywrzeć wpływ na przebieg wojny i wkrótce został przydzielony do zadań zwiadowczych.
Messerschmitt Me410 to niewątpliwie jeden z najbardziej imponująco wyglądających typów samolotów II wojny światowej, będący ostatecznym wcieleniem fascynacji Niemiec koncepcją ciężkiego myśliwca Zerstörer.
Obecnie na całym świecie można zobaczyć tylko jeden kompletny egzemplarz Messerschmitta Me410. Jest to jeden z najcenniejszych obiektów lotniczych przechowywanych w Muzeum Królewskich Sił Powietrznych w ośrodku Midlands RAF w Cosford.
Chociaż Me410 był doskonałym i niezwykle ciężko uzbrojonym samolotem, nie był w stanie odpowiednio obronić się przed najnowszymi jednosilnikowymi myśliwcami aliantów. Nie ma konkurencji dla najnowszych Spitfire'ów, Tempestów i P-51D Mustangów, gdy dowódcy USAAF zwolnili swoje myśliwce z obowiązków ochrony bombowców i pozwolili im wyruszyć na polowanie na Luftwaffe, wszelkie przewagi ciężko uzbrojonych Me410 zostały skutecznie zniweczone i jeśli zostały złapane w celowniki myśliwców alianckich, było mało prawdopodobne, aby przeżyli spotkanie.
Produkcja Messerschmitta Me410 zakończyła się w sierpniu 1944 r., kiedy linie produkcyjne przestawiono na produkcję jednosilnikowych myśliwców Messerschmitt Bf 109G do celów obrony kraju, jednak na tym etapie wojny sytuacja dla walczącej Luftwaffe wydawała się już raczej daremna.
