Mózg a ciało w psychoterapii

• Książka charakteryzuje istotę komunikacji interpersonalnej, a zwłaszcza niewerbalnej. Dokonano dokładnego opisu znaczenia poszczególnych kanałów takiej komunikacji – języka twarzy, parajęzyka (śmiechu, sygnałów wokalnych), zachowań wzrokowych (ruchu gałek ocznych), gestykulacji, środowiska fizycznego (proksemiki), dotyku – dla relacji terapeutycznej i postępowania diagnostycznego. Skoncentrowano się na charakterystyce pozasłownej komunikacji terapeutycznej sprzyjającej i angażującej neurony, uwzględniającej funkcjonowanie mózgu.

Autor: Wiesław Sikorski 

• Data wydania: 2017
• Liczba stron/format: 294/B5
• Oprawa: miękka

  ---

Spis treści:

Wprowadzenie
        
Rozdział pierwszy. Komunikacja niewerbalna intensywniej pobudzająca neurony prawej półkuli mózgowej
        
1.1. Istota komunikacji interpersonalnej
1.2. Próba syntezy definicji komunikacji niewerbalnej
1.3. Kanały komunikacji niewerbalnej
        
Rozdział drugi. Niewerbalna komunikacja terapeutyczna uaktywniająca neurony lustrzane
        
2.1. „Lustra w mózgu”
2.2. Znaczenie przekazu bezsłownego
2.3. Sygnały niewerbalne w relacji terapeutycznej
2.4. Obserwacja zachowań niewerbalnych
        
Rozdział trzeci. Czytanie z twarzy pacjenta
        
3.1. Mimika a mózg
3.2. Morfopsychologia twarzy
3.2.1. Poziom instynktowny
3.2.2. Poziom emocjonalny
3.2.3. Poziom intelektualny
        
Rozdział czwarty. Terapeutyczne znaczenie ruchu gałek ocznych zwiększające częstotliwość fal mózgowych
        
4.1. Neurofizjologia ruchu gałek ocznych
4.2. Wzrokowe systemy reprezentacji i predykaty słowne
4.3. Wskazówki neurologiczno-behawioralne
4.4. Terapeutyczne odwrażliwianie ruchami gałek ocznych
        
Rozdział piąty. Terapia śmiechem – radosny mózg żyje dłużej
        
5.1. „Śmiech to zdrowie”
5.2. Rodzaje uśmiechu
5.3. Humor, dowcip i optymizm
5.4. Formy terapii śmiechem
        
Rozdział szósty. Terapeutyczna komunikacja proksemiczna uplastyczniająca mózg
        
6.1. Plastyczność mózgu a otoczenie fizyczne
6.2. Strefy dystansu fizycznego
6.3. Komunikacyjna funkcja mikrośrodowiska
6.4. Aranżacja miejsc siedzących
6.5. Zachowania terytorialne
        
Rozdział siódmy. Dotyk – więź terapeutyczna pobudzająca układ limbiczny
        
7.1. Psychofizjologia dotyku
7.2. Dotyk jako narzędzie komunikacyjne
7.3. Znaczenie terapeutyczne dotyku
7.4. Inne zastosowania dotyku w terapii
        
Rozdział ósmy. Terapeutyczna komunikacja wokalna aktywizująca korę motoryczną
        
8.1. Metakomunikacja paralingwistyczna
8.2. Parametry i sposób prezentacji sygnałów wokalnych
8.3. Diagnoza oparta na przekazach głosowych
        
Postscriptum
Bibliografia